مرگ بازیگر خوش‌چهره سینما پس از سال‌ها سکوت
همشهری آنلاین: در پی درگذشت وال کیلمر، بازیگر سینما، پیتر برادشو در «گاردین» در مقاله‌ای درباره او نوشت: وال کیلمر، بازیگری که بیشتر به خاطر نقش‌هایش در فیلم‌های «تاپ گان»، «بتمن برای همیشه» و «دورز» شناخته شده بود، در ۶۵ سالگی درگذشت.
دخترش مرسدس به نیویورک تایمز گفت که علت مرگ او ذات‌الریه بوده است. کیلمر در سال ۲۰۱۴ به سرطان حنجره مبتلا شد و پس از درمان با شیمی‌درمانی و جراحی نای که توانایی او در صحبت کردن و تنفس را کاهش داده بود، بهبود یافت. مرسدس در ایمیلی به آسوشیتدپرس تأیید کرد که کیلمر سه‌شنبه شب در لس‌آنجلس، در حلقه خانواده و دوستانش درگذشت.
کیلمر که در سال ۱۹۵۹ در لس‌آنجلس متولد شده بود، یکی از جوان‌ترین هنرجویانی بود که در ۱۷ سالگی در برنامه بازیگری مدرسه جولیارد پذیرفته شد. او کار خود را به‌عنوان بازیگر تئاتر آغاز کرد و در دهه ۱۹۸۰ با نقش‌هایش در کمدی‌های سینمایی «راز فوق‌العاده» و «نابغه واقعی» به شهرت رسید، پیش از آنکه در سال ۱۹۶۸ نقش «آیس‌من» را در فیلم پرفروش «تاپ گان» به دست آورد. با افزایش شهرتش، او نقش اصلی را در فیلم فانتزی حماسی «ویلو» به کارگردانی ران هاوارد و به تهیه‌کنندگی جرج لوکاس در سال ۱۹۸۸ ایفا کرد، جایی که با همسر آینده‌اش، جوآن ولی، هم‌بازی‌اش، آشنا شد و از او دو فرزند داشت. این زوج در سال ۱۹۹۶ از هم جدا شدند.
اولیور استون او را برای نقش جیم موریسون در فیلم بیوگرافی «The Doors» («درها») انتخاب کرد و کیلمر همچنین نقش‌هایی چون الویس پریسلی در «عشق حقیقی» و داک هالیدی در وسترن «تومب‌استون» را ایفا کرد. این اجرا بود که بزرگ‌ترین نقش دوران حرفه‌ای او، یعنی بروس وین/بتمن در «بتمن برای همیشه» را برایش به ارمغان آورد. این فیلم نقدهای متفاوتی دریافت کرد اما در گیشه موفق بود و کیلمر به ستاره‌ای بزرگ تبدیل شد که می‌توانست میلیون‌ها دلار برای نقش‌هایش طلب کند. او برای فیلم بعدی این مجموعه، «بتمن و رابین»، به‌عنوان بتمن بازنگشت و در عوض نقش سایمون تمپلار را در بازسازی «قدیس» و در کنار مارلون براندو در فیلم ناموفق «جزیره دکتر مورو» ایفا کرد.
پس از یک شکست دیگر در گیشه با فیلم «سیاره سرخ» در سال ۲۰۰۰، کیلمر به نقش‌هایی در فیلم‌های کوچک‌تر و کم‌اهمیت‌تر روی آورد. در سال ۲۰۰۵ در کنار رابرت داونی جونیور در اولین کارگردانی شین بلک، کمدی جنایی «بوس بوس بنگ بنگ» بازی کرد؛ در سال ۲۰۱۲ در نمایش تک‌نفره «شهروند توین» نقش مارک توین، نویسنده، را ایفا کرد؛ و در سال ۲۰۱۷ در درام صنعت موسیقی ترنس مالیک، «آواز به آواز»، حضوری کوتاه داشت. او در سال ۲۰۲۲ در «تاپ گان: ماوریک» به نقش آیس‌من بازگشت، جایی که شخصیتش فرمانده ناوگان اقیانوس آرام آمریکا شده بود و بیشتر دیالوگ‌هایش با تایپ کردن روی گوشی منتقل می‌شد.
کیلمر به سر شاخ شدن با کارگردانان و هم‌بازی‌هایش در صحنه معروف بود. جوئل شوماخر، کارگردان او در «بتمن برای همیشه»، گفته بود: «دعا می‌کنم دوباره با [کیلمر] کار نکنم… دو هفته با من حرف نزد، اما این آرامش‌بخش بود.» مارلون براندو، هم‌بازی‌اش در «جزیره دکتر مورو»، ظاهراً به او گفته بود: «تو استعدادت را با اندازه دستمزدت اشتباه گرفته‌ای»، در حالی که جان فرانکنهایمر، کارگردان آن فیلم، نقل کرده بود: «من وال کیلمر را دوست ندارم، اخلاق کاری‌اش را نمی‌پسندم و نمی‌خواهم دوباره با او ارتباط داشته باشم.»
با وجود این اختلافات، توانایی او مورد احترام بود. حتی شوماخر بعدها گفت که کیلمر را بهترین بتمن می‌داند، در حالی که اروین وینکلر، کارگردانش در «در نگاه اول»، کار با او را «تجربه‌ای شگفت‌انگیز» توصیف کرد. وینکلر افزود: «بعضی‌ها انتظار دارند بازیگر مثل یک سرخپوست چوبی باشد، آنچه به او گفته می‌شود انجام دهد و هرگز دهانش را باز نکند. اما وال ایده‌های عالی زیادی دارد و باید به او گوش داد.» کیلمر در هنگام فیلم‌برداری «تومب‌استون»، تختش را با یخ پر کرد تا حس مرگ ناشی از سل را تجربه کند و هنگام بازی در نقش خواننده گروه «درها»، همیشه شلوار چرمی می‌پوشید و از هم‌بازی‌ها و عوامل فیلم خواست فقط او را جیم موریسون صدا کنند.
او در مستند «وال» در سال ۲۰۲۱ درباره زندگی و حرفه‌اش گفت: «من بد رفتار کرده‌ام. شجاعانه رفتار کرده‌ام. برای برخی عجیب بوده‌ام. هیچ‌کدام را انکار نمی‌کنم و پشیمان نیستم، چون بخش‌هایی از خودم را گم کرده‌ام و یافته‌ام که هرگز نمی‌دانستم وجود دارند. و من خوشبختم.» روز چهارشنبه، جاش برولین، بازیگر، به کیلمر ادای احترام کرد. او در اینستاگرام نوشت: «بدرود، رفیق. دلم برات تنگ می‌شه. تو باهوش، چالش‌برانگیز، شجاع و فوق‌العاده خلاق بودی، مثل ترقه. از این آدما دیگه زیاد نمونده. امیدوارم وقتی بالاخره اون بالا برسم، تو رو ببینم.»
مایکل مان، کارگردانی که کیلمر را در «مخمصه» کارگردانی کرد، به هالیوود ریپورتر گفت: «وقتی با وال در «مخمصه» کار می‌کردم، همیشه از گستردگی، تنوع درخشان در جریان قدرتمند شخصیت‌پردازی و بیان وال شگفت‌زده می‌شدم. پس از سال‌ها مبارزه وال با بیماری و حفظ روحیه‌اش، این خبر بسیار غم‌انگیز است.»
در سال‌های آخر عمرش، کیلمر بیشتر به سیاست علاقه‌مند شد و در سال ۲۰۰۹ گفت که در حال بررسی نامزدی برای فرمانداری نیومکزیکو، جایی که در آن زندگی می‌کرد، است. او در تجمع‌های کمپین ریاست‌جمهوری رالف نادر در سال ۲۰۰۸ شرکت کرد و در سال ۲۰۱۳ برای معافیت‌های مذهبی از اوباماکر لابی کرد.
از کیلمر دو فرزندش با جوآن ولی، مرسدس و جک، به یادگار مانده‌اند.
