داروهای جدید دیابت و لاغری چطور عمل می‌کنند؟

به گزارش همشهری آنلاین، داروهای آگونیست گیرنده GLP-۱ با تقلید از عملکرد هورمون طبیعی GLP-۱ (پپتید شبه گلوکاگون-۱) و فعال کردن گیرنده‌های GLP-۱ در سراسر بدن کار می‌کنند. این فعال‌سازی منجر به چندین اثر مفید می‌شود:

الف- تنظیم قند خون

آگونیست‌های GLP-۱ مانند سماگلوتاید کنترل قند خون را از طریق سازوکارهای متعدد افزایش می‌دهند:

یک – افزایش ترشح انسولین: این داروها لوزالمعده را تحریک می‌کنند تا انسولین بیشتری را به روشی وابسته به میزان قند آزاد کند و تنظیم قند خون را بهبود می‌بخشد.

دو- کاهش ترشح گلوگاگون: این داروها از ترشح گلوکاگون، هورمونی که میزان قند خون را افزایش می‌دهد، جلوگیری می‌کنند.

سه- آهسته شدن تخلیه معده: این داروها با به تأخیر انداختن سرعت خروج غذا از معده به تنظیم جذب مواد مغذی ازجمله قند از روده‌ها کمک می‌کنند.

ب- کنترل اشتها و وزن

آگونیست‌های گیرنده GLP-۱ اثرات قابل توجهی بر اشتها و وزن بدن دارند:

یک – سرکوب اشتها: گیرنده‌های GLP-۱ را در هیپوتالاموس و سایر نواحی مغز فعال می‌کنند و گرسنگی و میل به غذا را کاهش می‌دهند.

دو- افزایش سیری: این داروها با کند کردن تخلیه معده و تأثیر بر سیستم عصبی مرکزی، احساس سیری را تقویت می‌کنند.

سه- کاهش وزن: ترکیبی از کاهش اشتها و افزایش سیری اغلب منجر به کاهش مصرف غذا و کاهش وزن متعاقب آن می‌شود.

ج- فواید قلبی-عروقی و کلیوی

داروهای گروه آگونیست‌های GLP-۱ اثرات مثبتی فراتر از کنترل قند خون و کاهش وزن نشان داده‌اند:

یک- محافظت قلبی عروقی: برخی از آگونیست های GLP-۱ کاهش خطر حوادث قلبی عروقی را در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان داده‌اند.

دو- عملکرد کلیه: این داروها همچنین ممکن است اثرات مفیدی بر عملکرد کلیه، به ویژه در بیماران مبتلا به نفروپاتی (آسیب کلیوی) دیابتی داشته باشند.

سازوکار تأثیربخشی

آگونیست‌های گیرنده GLP-۱ برای مقاومت در برابر تخریب توسط آنزیم DPP-۴ طراحی شده‌اند که به آنها اجازه می‌دهد نیمه عمر طولانی‌تر و اثرات قوی‌تری نسبت به GLP-۱ درون‌زا داشته باشند. آن‌ها به گیرنده‌های GLP-۱ در بافت‌های مختلف، ازجمله لوزالمعده، مغز و دستگاه گوارش متصل می‌شوند و آن‌ها را فعال می‌کنند و پاسخ‌های فیزیولوژیکی متعددی را تحریک می‌کنند که به بهبود کنترل متابولیک کمک می‌کنند.

به طور خلاصه، آگونیست های گیرنده GLP-۱ با افزایش ترشح انسولین، سرکوب ترشح گلوکاگون، کند کردن تخلیه معده، کاهش اشتها و کاهش وزن عمل می‌کنند. این اثرات ترکیبی آن‌ها را به درمان‌های مؤثری برای دیابت نوع ۲ و چاقی تبدیل می‌کند و مزایای بالقوه‌ای برای سلامت قلب و عروق و کلیه نیز دارد.