خانه سیاستمدار و پزشک معروف در امیریه
همشهری آنلاین – ثریا روزبهانی: .عباس شیبانی در سال ۱۳۱۰ در تهران متولد شد. او پزشک و سیاستمدار بود که در سال ۱۳۳۰ وارد دانشگاه شد و ۱۸ سال بعد، در سال ۱۳۴۸ با مدرک دکترای پزشکی فارغ‌التحصیل شد. دکتر شیبانی از اوایل دهه۴۰ تا قبل از پیروزی انقلاب ۹ تا ۱۰ بار دستگیر شد و به زندان افتاد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
دکتر جعفری، استاد بازنشسته دانشگاه شیراز، سال‌های زیادی با دکتر شیبانی دوست بوده یعنی از سال ۱۳۴۰. او در باره نحوه آشنایی‌اش با دکتر چنین می‌گوید: «دکتر شیبانی با شکل‌گیری نهضت آزادی از سوی آیت‌الله طالقانی، دکتر سحابی و مهندس بازرگان عضو آن شد. من سال۱۳۴۰با او آشنا شدم. برای دوره کارشناسی‌ارشد به تهران آمده بودم. دکتر شیبانی دانشجوی رشته پزشکی بود. برای دانشجویان کلاس توجیهی می‌گذاشت. در باره مبارزات سیاسی صحبت می‌کرد و شرایط زندان را می‌گفت و اینکه اگر کسی زندانی شد چطور در بازجویی‌ها جواب پس دهد.»
دکتر شیبانی آن زمان ازدواج نکرده و خانه پدری‌اش در محله امیریه بود و همان جا آنجا اعلامیه و نشریه‌های امام‌خمینی(ره) را توزیع می‌کرد. سال۱۳۴۲، جعفری به‌علت فعالیت‌های سیاسی دستگیر و روانه زندان قصر شد. در آنجا دکتر شیبانی را دید که او هم به‌علت اقدامات علیه رژیم در زندان بود. جعفری به آن روزها برمی‌گردد: «ما در زندان شماره ۴ قصر با هم بودیم. تعدادمان زیاد نبود. روی هم ۲۰ نفر می‌شدیم. اما هنگام شلوغی مبارزات به ۷۰ـ ۶۰ نفر هم می‌رسیدیم. شیبانی خیلی خوش‌اخلاق بود. نمی‌گذاشت کار روی زمین بماند. حتی بنایی می‌کرد و همه سعی‌اش بر این بود که نگذارد وقت زندانی‌ها به بطالت سپری شود. او به ما زبان فرانسه یاد می‌داد، من هم زبان عربی. کار دیگر او یاد دادن بازی شطرنج بود.»
تحت‌تعقیب بودن از سوی ساواک و حضور مداومش در زندان برای دکتر شیبانی عادی شده بود تا جایی که همیشه جای خود را نزدیک درگاهی سلول می‌انداخت. می‌گفت: «زود می‌روم و زود برمی‌گردم.»
