اولین تصاویر از سیارک دونالد یوهانسون پیش از عبور فضاپیمای لوسی
همشهری آنلاین -یکتافراهانی : ناسا اعلام کرده است فضاپیمای لوسی در تاریخ ۲۰ آوریل از فاصله‌ی ۹۶۰ کیلومتری سیارک دونالد یوهانسون عبور خواهد کرد. این رویداد دومین ملاقات لوسی با یک سیارک است و به‌عنوان تمرینی مهم برای آزمایش سیستم ناوبری نوری فضاپیما محسوب می‌شود.
لوسی در نوامبر ۲۰۲۳ موفق شد سیارک دینکینش و ماه عجیب آن، سلام، را بررسی کند. اکنون در طول دو ماه آینده، این فضاپیما همچنان به تصویربرداری از دونالد یوهانسون ادامه خواهد داد تا مسیر خود را با دقت بیشتری تنظیم کند.
چشم‌انداز جدیدی از سیارک دونالد یوهانسون
تصاویر اولیه‌ای که لوسی در ۲۰ و ۲۲ فوریه ثبت کرده، سیارک دونالد یوهانسون را به‌صورت نقطه‌ای کم‌نور در میان ستارگان صورت فلکی سکستانس (Sextans) نشان می‌دهد. در یکی از تصاویر، یک سیارک دیگر به‌طور ناگهانی در گوشه تصویر ظاهر شده است و برای لحظاتی در قاب تصویری لوسی حضور دارد یک “فتوبامب” تصادفی که زیبایی این عکس را دوچندان می‌کند.
به گزارش سایت scitechdaily تا زمان رسیدن لوسی به این سیارک، جزئیات سطحی آن قابل مشاهده نخواهند بود. اما در روز عبور نزدیک، دوربین‌های لوسی اولین نماهای دقیق از این جرم آسمانی را ثبت خواهند کرد.
چرا این سیارک اهمیت دارد؟
سیارک دونالد یوهانسون نام خود را از دانشمند انسان‌شناس دونالد یوهانسون گرفته است؛ کسی که فسیل معروف «لوسی» را کشف کرد، بقایایی از یکی از اجداد اولیه بشر.
فضاپیمای لوسی نیز به همین دلیل، نام خود را از این فسیل گرفته است؛ چراکه مأموریتش مطالعه سیارک‌هایی است که به‌عنوان فسیل‌های باستانی منظومه شمسی شناخته می‌شوند.
سفری بی‌سابقه به سیارک‌های تروجان
لوسی که در اکتبر ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد، اولین فضاپیمایی است که قرار است سیارک‌های تروجان مشتری را بررسی کند. این سیارک‌ها اجرام باستانی هستند که از زمان شکل‌گیری سیارات باقی مانده‌اند و می‌توانند سرنخ‌هایی درباره پیدایش منظومه شمسی و مواد آلی اولیه ارائه دهند.
در طول ۱۲ سال آینده، لوسی به هشت سیارک تروجان و یک سیارک کمربند اصلی سفر خواهد کرد که این امر آن را به یکی از متنوع‌ترین مأموریت‌های فضایی در تاریخ تبدیل می‌کند.
گامی به سوی کشف رازهای منظومه‌ی شمسی
با هر تصویری که لوسی ثبت می‌کند، ما به شناخت چگونگی شکل‌گیری سیارات و تاریخ اولیه منظومه شمسی نزدیک‌تر می‌شویم. عبور نزدیک از دونالد یوهانسون، نه‌تنها آزمونی حیاتی برای ناوبری لوسی است، بلکه آغازگر فصلی جدید در مطالعه سیارک‌های تروجان خواهد بود.
در ماه‌های آینده، منتظر تصاویر دقیق‌تر و اطلاعات علمی شگفت‌انگیز از این سیارک و دیگر اجرام آسمانی باشید!
بیشتر بخوانید :
- کشف دورترین جرم آسمانی با فاصله ۱۸ هزار میلیون کیلومتر از خورشید
- کهکشان راه شیری یک کهکشان غیرمعمول است؟
عبور خورشید از منطقه‌ای با غبار میان‌ستاره‌ای
چند میلیون سال پیش، هنگامی که خورشید و منظومه شمسی ما از نواحی خاصی در کهکشان عبور می‌کردند، زمین ممکن بود تحت تأثیر عوامل ناشناخته‌ای قرار گیرد که به تغییرات اقلیمی کمک کرده باشد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد عبور خورشید از منطقه‌ای با غبار میان‌ستاره‌ای در کهکشان راه شیری، ممکن است اثراتی بر جو و اقلیم زمین داشته باشد. این تغییرات، اگرچه در مقیاس زمانی طولانی‌تری از تغییرات اقلیمی امروزی رخ داده‌اند، اما برای درک دقیق‌تر تأثیرات آن‌ها باید به ژرفای تاریخ کهکشانی و زمین‌شناسی نگاه کنیم.
سفر منظومه شمسی از میان ابرهای میان‌ستاره‌ای
به گزارش سایت earth، حدود ۱۴ میلیون سال پیش، منظومه شمسی از منطقه‌ای در کهکشان عبور کرده است که به آن «رادکلیف ویو» گفته می‌شود. این منطقه غنی از ستارگان در حال شکل‌گیری است و خورشید ما نیز از آن عبور کرده است. در این سفر، احتمالاً خورشید با افزایش چگالی گاز و ذرات میان‌ستاره‌ای مواجه شده که ممکن است به تغییراتی در جو زمین منجر شده باشد. این موضوع توسط تیمی از محققان بین‌المللی بررسی شده است که از داده‌های مأموریت «گایا» سازمان فضایی اروپا استفاده کرده‌اند.
بیشتربخوانید :
- تغییرات اقلیمی و تأثیر آن بر آینده اقتصادی جهان
- آشنایی با منظومه شمسی
غبار میان‌ستاره‌ای و تأثیرات آن بر زمین
این عبور از «رادکلیف ویو» می‌تواند به فشرده شدن هلیوسفیر – حباب محافظی که سیارات منظومه شمسی را در بر می‌گیرد – منجر شود. این فشردگی ممکن است باعث ورود بیشتر مواد کیهانی به جو زمین شده باشد. این موادکه از غبار میان‌ستاره‌ای تشکیل شده‌اند، می‌توانند به لایه‌های زمین نفوذ کنند و ردپای آن‌ها در نمونه‌های هسته‌ای یا سایر سوابق زیرزمینی قابل شناسایی باشند.
تطابق با تغییرات اقلیمی زمین
این عبور کیهانی به‌طور تقریبی همزمان با دوره‌ای از تاریخ زمین به نام «انتقال اقلیمی میانه میوسن» بوده است. این دوره شاهد تغییرات اقلیمی بزرگی بود که زمین از وضعیت گرم و متغیر به وضعیتی سردتر و پایدارتر با یخ‌زدگی‌های گسترده در قطب جنوب تغییر کرد. محققان همچنین اشاره کرده‌اند تغییرات غلظت دی‌اکسید کربن ممکن است دلیل اصلی این تغییرات اقلیمی باشد، اما وجود ذرات میان‌ستاره‌ای ناشی از عبور خورشید از «رادکلیف ویو» ممکن است به‌عنوان یک عامل پشتیبانی‌کننده در این تغییرات نقش ایفا کرده باشد.
آیا تغییرات اقلیمی گذشته با تغییرات امروزی قابل مقایسه است؟
اگرچه سفر منظومه شمسی از این منطقه کیهانی ممکن است با تغییرات اقلیمی بزرگی در زمین همزمان بوده باشد، کارشناسان تأکید می‌کنند که تغییرات اقلیمی امروز به دلیل فعالیت‌های انسانی در حال رخ دادن است و سرعت آن‌ها بسیار بیشتر از تغییرات گذشته است. این تغییرات طی چند دهه یا حتی چند قرن در حال وقوع است، در حالی که تغییرات اقلیمی در گذشته در مقیاس زمانی صدها هزار ساله رخ داده‌اند.
کشف‌های جدید و فرصت‌های تحقیقاتی آینده
این مطالعه فرصت‌های جدیدی برای همکاری میان ستاره‌شناسان، زمین‌شناسان و پالیوکلیماطولوژیست‌ها ایجاد کرده است. با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، محققان می‌توانند بررسی کنند آیا بعضی از تغییرات زمین‌شناسی یا نوسانات ایزوتوپی با عبور کهکشانی منظومه شمسی از این منطقه خاص تطابق دارد یا خیر. این امر می‌تواند به درک بهتری از چگونگی تأثیرات کیهانی بر تکامل اقلیمی زمین کمک کند.
تأثیرات کیهانی بر زمین
مطالعه اخیر نشان می‌دهد تنها نیروی‌های درون زمین نیستند که اقلیم ما را شکل می‌دهند، بلکه حرکت‌های منظومه شمسی در کهکشان نیز می‌توانند تأثیرات ظریفی بر تغییرات اقلیمی بگذارند. این کشف جدید که از مأموریت «گایا» بهره میبرد، می‌تواند در آینده به عنوان یک گام مهم در درک تاریخ کهکشانی و نحوه تأثیر آن بر زمین شناخته شود. تحقیقات بیشتر در این زمینه می‌تواند داستان‌هایی جالب و شگفت‌انگیز از چگونگی ارتباط بین کهکشان و اقلیم زمین به ارمغان آورد.
