حکایت مردی که هزار فرزند داشت | حاج امیر آشتیانی پشتیبان جوان‌های امیریه بود
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:راه‌اندازی کسب و کار محلی و رسیدن به درآمد پایدار در این وانفسای اقتصادی برای جوان‌ها به یک مأموریت دشوار تبدیل شده، اما بسیاری از جوان‌های محله امیریه از این بابت دغدغه چندانی نداشتند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
«حاج امیر آشتیانی» که یک سال قبل در چنین روزهایی با دنیای فانی وداع کرد، حامی اصلی جوان‌هایی بود که به امید راه‌اندازی کسب و کار کوچک و چرخاندن چرخ‌های اقتصاد خانواده کرکره مغازه‌شان را بالا می‌بردند. او تا چند دهه پدر معنوی جوان‌های محله بود تا جایی که به محض با خبر شدن از قصد جوان‌ها برای راه‌اندازی کسب و کار، آستین بالا می‌زد و با خرید وسایل و ملزومات، آنها را از پیچ و خم‌های ابتدای مسیر کاسبی عبور می‌داد.
حمیدرضا نارنجی‌نژاد از معتمدان محله امیریه معتقد است حاج امیر آشتیانی نزدیک به نیم قرن چنین مأموریت مهمی را به سرانجام رساند و نقش پررنگی در اقتصاد نوپای محله در دهه‌های گذشته ایفا کرد. او در این‌باره می‌گوید: «حاج امیر آشتیانی کاسب قدیمی حوالی پل امیربهادر بود و کسب و کار خودش را داشت، اما کافی بود باخبر شود که یکی از جوان‌های محله کسب و کار تازه‌ای راه انداخته و برای خرید وسایل و تجهیز مغازه دستش خالی است. در چنین مواقعی او با کمک دوستانش که همگی دستی در کار خیر داشتند وارد صحنه می‌شدند و وسایل مورد نیاز مثل یخچال، ترازوی دیجیتال و سایر دستگاه‌های مورد نیاز را مهیا می‌کردند. جوان تازه‌کار اگر از پیخ و خم‌های ابتدایی به سلامت عبور می‌کرد و به درآمد می‌رسید بدهی‌اش را پرداخت می‌کرد.»
اهالی محله امیریه روایت‌های مختلفی از فعالیت‌های خیرخواهانه حاج امیر آشتیانی و توجه ویژه او به جوان‌ها نقل می‌کنند. نارنجی‌نژاد در ادامه می‌گوید: «تقریباً همه اهالی می‌دانستند که حاج امیر وضع زندگی زوج‌های جوان در ابتدای زندگی را رصد می‌کند و از اوضاع و احوال اقتصادی آنها بی‌خبر نیست. او مغازه مواد پروتئینی داشت و به زوج‌های جوانی که در ابتدای زندگی در مضیقه بودند برای اندازه چند ماه آذوقه می‌داد تا به قول معروف زندگی‌شان روی ریل بیفتد. شعار حاج امیر این بود که باید به جوان‌ها کمک کرد تا زندگی مشترک تشکیل بدهند و در قدم بعدی به درآمد پایدار برسند تا جریان زندگی طبیعی در محله مختل نشود. او با همین تفکر به کودکان یتیم هم توجه ویژه‌ای داشت؛ چنان که در مراسم یادبودش متوجه شدیم با کمک یکی از دوستانش هزار کودک یتیم را تحت پوشش قرار داده بود و مثل فرزندان خودش به آنها رسیدگی می‌کرد.»
