بنّایی یزدی، معماری که دیوان اشعار دارد

«حسین مسرّت» در گفت‌وگو با ایسنا یکی از مشاهیر به نام یزد را «علی اصغر بنّایی یزدی» نام برد و در رابطه با وی گفت: «علی اصغر» معمار یزدی و شاعر سده ۱۴ هجری قمری در مشهد به دنیا آمد.  

وی افزود: البته پدرش» حسین بن اسماعیل بن رشید» در سال ۱۳۸۷ هجری قمری از یزد به مشهد آمد و در همان شهر تا پایان عمر مقیم بود و شغل زراعت داشت.

این نویسنده‌ی یزدی افزود: علی اصغر در هفت سالگی وارد مکتب شد و چهار سال مشغول فراگیری درس بود. سپس  به سفارش پدر در ۱۲ سالگی نزد استاد «زین العابدین یزدی» رفت تا بنّایی بیاموزد. چند سال در نزد او شاگردی کرد و سپس سه سال نزد استاد «حسن عموی کاشانی» که معمار بود، رفت و اغلب کارهای باستانی و رسم نقشه را از او آموخت.  

مسرت خاطرنشان کرد: بنّایی، شب‌ها نزد میرزا عبدالحسین می‌رفت و «خلاصه الحساب» شیخ بهایی و هندسه را از او فرا می‌گرفت.

وی با بیان این که بنّایی پس از ازدواج راهی عتبات شد، خاطرنشان کرد: خودش می‌گوید که در حرم امام حسین(ع) از او درخواست قدرت بیان و طبع روان می‌نماید که پس از دگرگونی حالت و بی‌هوشی، در همان شب، چند بیتی می سراید و از آن روز طبع شعر در وی جوشان می‌شود.  

به گفته این محقق و پژوهشگر یزدی، به دنبال حادثه‌ای، دفاتر اشعار او که شامل چند هزار بیت بود، از بین می‌رود و بدین واسطه سخت بیمار می‌شود تا این که دوباره شروع به سرودن و گردآوری اشعار خود می‌کند آنها در دو کتاب به نام‌های «دیوان بنّایی» و «گلستان راز» چاپ می‌کند.  

وی افزود: اشعار بنّایی بیشتر در قالب غزل و قصیده است و در موضوعات توحید، پند و مصیبت سروده شده است که نشان از طبع روان و توانای او دارد.

مسرت در پایان با بیان این که «بنّایی» فردی مذهبی و عارف مسلک بود و تحصیلات او بیشتر صوری بود، اظهار کرد: او تا پایان عمر به شغل معماری در مشهد زیست و هرچند تاریخ درگذشت او به درستی روشن نیست امّا تا سال ۱۳۳۳ هجری شمسی( ۷۰ سالگی) زنده بوده و پیش از ۱۳۴۲ درگذشته است.

انتهای پیام