هزینه درمان ۸۰۰ هزار مصدوم ترافیکی روی دست نظام سلامت!

علیرضا رزاقی عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در گفت‌وگو با خبرنگار مهر در مورد هزینه‌های هنگفتی که حوادث ترافیکی روی دست خانواده‌ها، وزارت بهداشت و نظام سلامت کشور می‌گذارد گفت: مباحث ترافیکی یکی از معضلات سلامت عمومی و اقتصادی نظام سلامت کشور است. در مرحله نخست خیلی از بزرگواران در حوزه‌های مختلف خارج از نظام سلامت ممکن است بگویند حوادث ترافیکی چه ارتباطی با نظام سلامت دارد اما نظام سلامت کشور به طور کلی برای تمام وقایع و حوادثی که سلامت انسان‌ها و سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد به خصوص در حوادث ترافیکی ورود پیدا می‌کند.

وی ادامه داد: بر اساس برآوردهای ارائه شده، علاوه بر حدود بیست هزار فوتی در سال، حوادث ترافیکی سالانه حدود پانصد تا هشتصد هزار مصدوم به‌جای می‌گذارد و این مصدومین نیاز به خدمات درمانی دارند که نظام سلامت متحمل هزینه‌های بسیار سنگینی می‌شود.

متخصص ارتقای ایمنی راه افزود: اولین رتبه مرگ و میر در کشور مربوط به حوزه بیماری‌های قلبی عروقی است که میانگین سنی این آمار برای سنین بالا است. در حوزه حوادث ترافیکی تلفات ما از جوانان کشور است که به لحاظ اقتصادی کشور را به شدت متحمل هزینه می‌کند. در گزارشات ۲۰۲۳ و ۲۰۱۸ سازمان جهانی بهداشت اشاره شده است که تلفات حوادث ترافیکی به سنین پایین رسیده است و در آن گزارش گفته شده که از سن پنج سال تا بیست و نه سال شامل این تلفات حوادث ترافیکی می‌شوند. مضاف بر آن بیست هزار فوتی حدود پانزده تا بیست هزار نفر افرادی را داریم که دچار معلولیت می‌شوند.

وی افزود: تمام این موارد روی خانواده‌ها و روی نظام سلامت و در کل روی کشور هزینه‌های بسیار سنگینی را متحمل می‌شود. مضاف بر آن بیست هزار فوتی حدود پانزده تا بیست هزار نفر افرادی را داریم که دچار معلولیت می‌شوند. و تمام این موارد روی خانواده‌ها و روی نظام سلامت و در کل روی کشور هزینه‌های بسیار سنگینی را متحمل می‌شود.

رزاقی بیان کرد:: ضرورت دارد تا به صورت ضربتی از شواهد داخلی خود یک برنامه‌ریزی کنیم برای پیشگیری از فجایع که در آینده ممکن است روبه‌روی ما باشد. ما از طرفی بحث جوانی جمعیت را داریم، جوانی جمعیت صرفاً زیاد شدن نسل نیست بلکه نگه داشتن و رشد پیدا کردن این نسل برای ساختن نسل بعد خود مسئله خیلی مهم‌تر است. یکی از رسالت‌های نظام سلامت حفظ و ارتقای سلامت است.

وی اذعان کرد: برآوردهای مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد ما سالانه در کشور چیزی حدود بین سه تا پنج درصد و در برخی مطالعات شش تا هشت درصد معادل تولید ناخالصی داخلی کشور در اثر حوادث ترافیکی از بین می‌رود.

حوادث ترافیکی‌کشور ما در مقایسه با کشورهای دیگر در رتبه مطلوبی نیست

رزاقی گفت: آمار تلفات در کشور ما بالا است. در دنیا رتبه یک تلفات نیستیم اما این وضعیت در شأن کشور ما نیست.

وی ادامه داد: در کشور ترکیه تلفات مرگ‌ومیرهای ناشی از تصادفات به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت شش تا هفت نفر است و در ایران این آمار حدود بیست تا بیست و یک نفر است. ما در چهارچوب جدول رتبه جهانی وضعیت خوبی نداریم و زمانی که ما مقالات علمی را می‌خواهیم گزارش دهیم خودمان ناراحتیم که چرا این ارقام اینقدر بالا است.

عضو هیئت علمی علوم پزشکی قزوین اظهار داشت: حوادثی که دنیا تجربه کرده و می‌توان آن را کاهش داد، چرا همچنان در کشور ما بالا است و این آمار در چهار و پنج سال اخیر روند صعودی در پیش داشته است.

رزاقی اعلام کرد: یک سری اقدامات در کشور صورت گرفته است. تلاش سازمان‌های حقیقی و حقوقی را از نزدیک شاهد بوده‌ام اما بحث حوادث ترافیکی باید اراده‌ای قدرتمند و از جایگاه ریاست جمهوری داشته باشد. همچنین پیوست ایمنی ترافیک برای سازمان‌هایی که ارتباط مستقیم با حوادث ترافیکی دارند حداقل باید شکل گیرد. در وزارت راه ما کمیسیون راه‌های کشور و در وزارت کشور شورای عالی هماهنگی ترافیکی شهرهای کشور را داریم و هر ارگان به سهم خودش در این حوزه فعالیت می‌کند؛ اما این جدا کار کردن‌ها بیشتر از اینکه کمک کننده به حل مسئله باشد دارد لطمه می‌زند.

وی اشاره داشت: ما نیازمند یکپارچگی اقدامات میان ارگان‌های مختلف در بحث حوادث ترافیکی هستیم. تمام ارگان‌ها دغدغه دارند و پای کار هستند اما باید یک برنامه کلی جامع نوشته شده اجرا شده و عملکرد سازمان‌ها مورد ارزشیابی قرار گیرد تا به نتیجه مد نظر برسد. همچنین در مردم مطالبه‌گری ایمنی را باید ایجاد کنیم، مردم مطالبه‌گری ایمنی از سامان‌ها نمی‌کنند.

متخصص ارتقای ایمنی راه در پایان خاطر نشان کرد: پیشگیری از حوادث ترافیکی یک مسئولیت اجتماعی مشترک برای همه ارگان‌ها و مردم در جامعه است و امروز نیاز به یک نگاه وسیع از جایگاه ریاست محترم جمهور برای ایجاد انسجام و هم افزایی بیشتر است که ارگان‌ها را با تعریف مسئولیت هر کدام در کنار هم قرار دهد و مطالبه آن مسئولیت‌ها از ارگان و مطالبه‌گری در مردم برای حل این مشکل ایجاد شود.